Wczoraj do póznej nocy trwały nagrywane w katowickim Spodku zdjęcia do fabularnego filmu o Ryśku Riedlu.
Podkreślam: FABULARNEGO tak, aby widz nie doszukiwał się na siłę odzwierciedlenia wszystkich szczegółów w rzeczywistości, w minionych realiach, ani nie traktował filmu jako materiału biograficznego.

Na naszej stronie już niebawem kolejne zdjęcia z planu filmowego oraz szczegóły scen które nakręcono, a tymczasem Oficjalne pełne logo filmu oraz ekspresyjne ujęcie wykonawcy głownej roli - materiał autorstwa Rysia Czernowa

http://www.cybergrafia.com.pl

    

z Oficjalnych informacji o filmie...

RYSZARD RIEDEL

Urodzony 7 września 1956 roku w Chorzowie w rodzinie robotniczej (ojciec Jan był kierowcą na kopalni, matka Krystyna ekspedientką w sklepie), miał starszą o rok siostrę Małgorzatę. Nigdy nie ukończył żadnej szkoły. Rodzina w latach 60. przeprowadziła się do Tychów - w tym śląskim mieście mieszkał do końca życia.
Rodzice w roku 1980 wyjechali na stałe do RFN, po pewnym czasie dołączyła do nich siostra Małgorzata. Ojciec, Jan, zmarł tuż po śmierci syna - w 1996 roku.
Ryszard Riedel - pod względem muzycznym - był samoukiem, dość wcześnie pojawiła się u niego głęboka fascynacja kontestacją końca lat 60., świadomie wybrał hippisowski sposób i styl życia.
Pierwsze fascynacje i doświadczenia muzyczne datują się na początek lat 70., kiedy to Riedel związany był z różnymi lokalnymi formacjami muzycznymi, śpiewał standardy muzyki rockowej i bluesowej. W roku 1976 wszedł do składu grupy DŻEM. Po paru latach grania na Śląsku w roku 1980 zespół zaczyna odnosić sukcesy ogólnopolskie.
W roku 1977 ożenił się (żona - Małgorzata z domu Pol), w tym samym roku urodził się syn Sebastian, dwa lata później córka Karolina.
W latach 80. DŻEM występuje na wszystkich znaczących imprezach rockowych. Z czasem objawia się swoisty fenomen zespołu przyciągającego tłumy fanów i dającego znakomite koncerty. Frontmen zespołu - Ryszard Riedel - staje się wkrótce postacią kultową subkultury hippisowskiej w Polsce, jest rozpoznawalny po charakterystycznym sposobie śpiewania, zachowania na scenie, stroju, długich włosach, wysokich kowbojskich butach - nie był to bynajmniej wymyślony "image" sceniczny. Zespół i jego lider kojarzeni byli także z określonym typem tekstów i muzyką. Teksty - pisane w większości przez samego wokalistę - wyrażały "głos pokolenia", mówiły o potrzebie wolności, przysłowiowego niemal "bycia sobą". Sam Riedel był wiernym odzwierciedleniem tych tekstów i związanej z nimi ideologii - nigdy nie stał się typową "gwiazdą" wypromowaną przez media, koncern płytowy, czy wytwórnię. Sława i fenomen popularności narodziły się w sposób naturalny, dzięki bezpośrednim kontaktom z publicznością, graniu poza sceną, wśród fanów. DŻEM i Riedel wierni byli stylistyce muzycznej przełomu lat 60. i 70., grając blues - rocka, czasem z domieszką reagge, stworzyli jednak własny, niepowtarzalny styl i repertuar. Wiele utworów to autentyczne przeboje, na koncertach śpiewane przez tłumy.
Osobną, choć istotną sprawę stanowi fakt uzależnienia Ryszarda Riedla od heroiny. Była to sprawa powszechnie wiadoma, sam Riedel dawał w tekstach utworów wyraz swej walce z nałogiem (płyta "Detox"), powodowała też konflikty wokalisty z zespołem i środowiskiem muzycznym. Uzależnienie stało się pośrednio powodem śmierci Riedla 30 lipca 1994 roku.

JAN KIDAWA-BŁOŃSKI

Ur. 12 II 1953 r., Chorzów. Reżyser, scenarzysta, producent, również aktor. W latach 1972-1976 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Absolwent Wydziału Reżyserii PWSFTViT w Łodzi (1981, pierwszy rok studiów odbył w WGiK w Moskwie). W latach 1982–1991 członek Zespołu Filmowego „Silesia”, po rozwiązaniu zespołu związany kolejno z ZF „Oko” i ZF „Zodiak”. Od 1991 prezes i współwłaściciel Gambit Production Sp. z o.o., zajmującą się produkcją filmów fabularnych, dokumentalnych, reklamowych oraz programów telewizyjnych. Od 1990 członek Komitetu Kinematografii. W latach 1990-94 prezes Stowarzyszenia Filmowców Polskich, w latach 1997-2001 – członek Zarządu Stowarzyszenia Niezależnych Producentów Filmowych i Telewizyjnych.
Filmografia:

1981 – Pierścień w świńskim ryju (scen., reż.)
1984 – Trzy stopy nad ziemią (scen., reż., Złote Grono za debiut na LLF w Łagowie
1985, II nagroda na Festiwalu Młode Kino Polskie w Gdańsku 1986, Nagroda Artystyczna Młodych im. S. Wyspiańskiego 1986)
1988 – Męskie sprawy (współscen., reż.)
1992 – Pamiętnik znaleziony w garbie (współscen., reż., prod., nagroda za rolę Olafa Lubaszenki na MFF w Cancun 1993)
1996 – Wirus (reż., prod.)
1999 – A mi szerelmunk (Spotkania, pożegnania, prod., aktor)
2000-2004 – Plebania (serial tv, reż.)
2001 – Az utolso blues (Ostatni blues, prod., aktor, nagroda za zdjęcia na MFF w Budapeszcie 2002)
2002 – Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń (producent wykonawczy)
2003 – Bao-bab, czyli zielono mi (serial tv, reż.)

Jan Kidawa-Błoński jest także autorem wielu programów telewizyjnych, w tym popularnego cyklu „Taksówka Jedynki”. W 1995 zajmował się telewizyjną kampanią wyborczą Lecha Wałęsy, w latach 1997-98 współpracował w trakcie kampanii wyborczych z Unią Wolności, a w 2001 – z Platformą Obywatelską.